به نام خدا
در حکمت های 87 و 126 نهج البلاغه امیر المومنین علی علیه السلام 7 تعجب ذکر شده.
در خطبه ی 126
1.بخیل
2.متکبر
3.کسی که در خدا شک می کند
4.کسی که مرگ را فراموش می کند
5.کسی که زنده شدن آن جهان را نمی پذیرد
6.کسی که به آبادانی دنیا می پردازد
وَ قَالَ ( علیه السلام ) عَجِبْتُ لِلْبَخِیلِ یَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِی مِنْهُ هَرَبَ وَ یَفُوتُهُ الْغِنَی الَّذِی إِیَّاهُ طَلَبَ
[و فرمود:] از بخیل در شگفتم، به فقری می شتابد که از آن گریزان است و توانگریی از دستش می رود که آن را خواهان است،
فَیَعِیشُ فِی الدُّنْیَا عَیْشَ الْفُقَرَاءِ وَ یُحَاسَبُ فِی اﻵْخِرَهِ حِسَابَ الأَْغْنِیَاءِ
پس در این جهان چون درویشان زید، و در آن جهان چون توانگران حساب پس دهد،
وَ عَجِبْتُ لِلْمُتَکَبِّرِ الَّذِی کَانَ بِالأَْمْسِ نُطْفَهً وَ یَکُونُ غَداً جِیفَهً وَ عَجِبْتُ لِمَنْ شَکَّ فِی اللَّهِ وَ هُوَ یَرَی خَلْقَ اللَّهِ
و از متکبّری در شگفتم که دیروز نطفه بود و فردا مردار است،و از کسی در شگفتم که در خدا شک می کند و آفریده های خدا پیش چشمش آشکار است،
وَ عَجِبْتُ لِمَنْ نَسِیَ الْمَوْتَ وَ هُوَ یَرَی الْمَوْتَی وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَنْکَرَ النَّشْأَهَ الأُْخْرَی وَ هُوَ یَرَی النَّشْأَهَ الأُْولَی وَ عَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَ تَارِکٍ دَارَ الْبَقَاءِ
و از کسی در شگفتم که مردن را از یاد برده و مردگان در دیده اش پدیدار،و از کسی در شگفتم که زنده شدن آن جهان را نمی پذیرد، و زنده شدن بار نخستین را می بیند،و در شگفتم از آن که به آبادانی ناپایدار می پردازد و خانه جاودانه را رها می سازد.
و در حکمت 87
1.نومید
وَ قَالَ ( علیه السلام ) عَجِبْتُ لِمَنْ یَقْنَطُ وَ مَعَهُ الاِسْتِغْفَارُ
[و فرمود:] در شگفتم از آن که نومید است و آمرزش خواستن تواند.
ممنوونم